Do as the locals in Spain:)

Nog nooit heb ik zo van zondagen genoten als in Spanje. Strand sla ik dan over, veel te druk. Wandelen door Estepona, Marbella of andere dorpjes in de buurt vind ik heerlijk. Ik blijf weg van het toeristische centrum en ontdek zo de authentiekste plekken. Het is namelijk totaal niet mijn ding om voor de hoofdprijs op een fancy plek te zitten. Ik vind het echt niet erg om geld uit te geven, maar de service is vaak zo slecht en arrogant en het eten een doperwt op een bedje van. Zodra ik op de kaart ‘lauwwarm’ of ‘op een bedje van’ zie, vind ik het saai. Ik begrijp dat restaurants verdienen op alcohol, maar serieus: zestig euro voor een fles huiswijn? Via de Vivino-app zie je dan dat diezelfde fles gewoon vier euro kost bij Mercadonna.

Dit komt door de énorme hoeveelheid buitenlanders die zich hier vestigen. Prijzen zijn zo enorm gestegen. Lokale mensen hebben weinig kans op de woningmarkt, maar ook prijzen in restaurants, supermarkten, zijn soms bijna verdubbeld. Vaak lopen wij, de buitenlanders, nog rond met een air alsof Spanje een provincie van ons eigen land is. Vooral heel veel Engelsen wonen hier al tig jaar en spreken geen woord Spaans. Tijdens het wandelen kom ik op kleine pleintjes, waar bijvoorbeeld zes huizen op uitkomen. De televisie staat altijd aan en te hard en het ruikt er zo zalig naar vers gekookt eten. Waarschijnlijk hebben ze gewoon allemaal een paella geurkaars van Rituals, maar het is echt zo heerlijk! Soms heb ik extra geluk en staan er twee dweilende abuela’s buiten met elkaar te schreeuwen, want op normaal volume praten is hier uniek. Maar vervolgens, zie je dan een huisje te koop staan en kijk ik online en oh my god, de hoofdprijs. Het is ook altijd zó weg en binnen no time zit er een airbnb. Gelukkig komt Spanje met steeds meer regels om dit te verhinderen, maar de authentieke sfeer is eigenlijk al weg. Plus dat wij de economie verpesten.

Een tijdje terug was ik op zaterdagavond uitgenodigd bij de ouders van een Spaanse kennis om te komen eten. Zij wonen vlak bij, het dorpje heet San Pedro in een oud vissershuisje. Dat hadden ze dertig jaar geleden voor nog geen zestig duizend euro (omgerekend van peseta destijds) gekocht. Inderdaad zouden ze het nu voor veel geld kunnen verkopen, maar wat kopen ze terug? Alles is duur. Terwijl we daar zaten te eten, eigenlijk op straat, met een hele simpele maaltijd zat ik zo te genieten. Ik had natuurlijk wel zelf voor wat goede cava gezorgd, better safe than sorry. Ineens kreeg ik een leuk idee, die krijg ik altijd met cava op. Eten bij de lokale mensen: The local chef’s table. Het is uniek, het is win win voor de tourist én voor de lokale mensen. Ik had ook direct wat leuke locaties in mijn hoofd.

De volgende ochtend was ik zo enthousiast dat ik direct ben gaan wandelen (oké eerst twee koffie) langs pleintjes en binnenplaatsen die ik in gedachten had. Uiteraard ging ik vroeg, want vanaf de siësta is echt iedereen binnen. Na een beetje rondkijken en scouten en waarschijnlijk voor stalker te zijn gehouden had ik twee huisjes op het oog. Aangebeld, ik voelde mij echt ongemakkelijk en mijn plan uitgelegd. Zouden zij het leuk vinden om af en toe te koken voor toeristen? Hoe, wat, waar komt later wel, eerst gewoon de basics. Geen marketing, geen tiktok, gewoon via een whatsappgroepje en we zien het wel.

Gesprekken waren superleuk en iemand had direct een idee voor een romantisch huwelijksaanzoek, inspiratie genoeg! Inmiddels heb ik redelijk wat adresjes verzameld en gelukkig heb ik smetvrees, dus als iemand bij mij door de ballotage komt, zit het wel goed. Voor de tourist is het top, want je krijgt een unieke ervaring en deze lokale mensen zijn supertrots om hun plek te laten zien en hebben een extra bijverdienste.

Hoe werkt het? Wensen en reservering gaan via mijn Spaanse telefoonnummer en dan match ik je met een familie. Ik wil ook niet mijn credits bij de locals verspillen door ze mensen te sturen die dit concept niet begrijpen of die op een koopje uit zijn. De authentieke bewoners van Andalusië zijn doorgaans zulke warme en fijne mensen en wie weet wat voor mooie ontmoetingen er ontstaan.

Volgende week vrijdag is er een eerste ‘proefdiner’ en daarna gaan we van start. Alle vragen die we tegenkomen lossen we onderweg wel op. In deze wereld met alleen maar oorlog en ellende probeer ik zoveel mogelijk te genieten van de dag en het moment. Komt tijd komt raad, had mijn vader gezegd 🙂 Misschien zit jij binnenkort wel heerlijk te eten met een glaasje wijn (we houden van lekker vol tot de rand, doen niet aan chic) aan de local chef’s table.

Wordt vervolgd ….

PS: Heb jij een onderwerp waar je graag meer over wilt weten?
Best kans dat ik al heb uitgevonden hoe het niét moet zodat jij daar je voordeel mee kan doen.
Let me know 😉 Ik heb trouwens geen social media behalve LinkedIn dus als je deze blog op de jouwe wilt delen zou ik dat echt heel tof vinden!
Liefs Lida X
lida@lidaslittlelifehacks.nl

Niets meer missen? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief. Ik heb al één lezer, op naar de twee! Het is 25 eu per maand en gelijk een abonnement. Grapje natuurlijk! Toch graag even je creditcard gegevens invullen. Vergeet de cvc code niet.